İşini layıkıyla yapan hekimleri hemen yargılamadan önce bir kez daha düşünmek gerekir!

Sevgili dostlar güzel bir Pazar gününden merhabalar…

Bugün size anlatacağım hikayeyi işini layıkıyla yapan tüm meslektaşlarıma ithafen yazıyorum.

Yazıya giriş yapmadan önce de, doktorluk hayali kuruduğu halde bu mesleği yapmaktan çekinen gençlerimize ilham olsun diyorum.

Bu hafta çok zorlu bir hafta oldu…

Zorlu işlemlerimizin yanında bir de kızım ameliyat oldu.

Ameliyatında yanında olamadım, çünkü mesleğim gereği aynı gün ve aynı saatte benim de bir ameliyatım vardı. Bizim mesleğimiz böyle bir meslek. Canından çok sevdiğin evladını meslektaşına emanet edersin, sana da birilerinin canından çok sevdiği ailesi emanet edilir.

O an yapman gereken tek şey, işine ve cana odaklanmak ve en iyisini yapmaya çalışmaktır.

Bu odaklanma esnasında duyguların nedir derseniz?

Evladınız ameliyattayken siz ne hissedersiniz?

İçinizde fırtınalar kopar…

Basit bir ameliyat bile olsa dakikalar aylar gibi gelir, zaman geçmek bilmez.

Bildiğiniz bütün duaları okursunuz…

Umutla beklersiniz.

Yanında olamadığınız için o stres sizde bin kat daha da artar…

Ama meslek sorumluluğu gereği bunların hiçbirini etrafınıza ve hastanıza hissettirmeden işinize devam edersiniz.

Hekimlik böyle bir meslektir çünkü…

Bu yüzden işini layıkıyla yapan hekimleri hemen yargılamadan önce bir kez daha düşünmek gerekir!

Tüm hekimlik branşlarında olduğu gibi kardiyoloji de oldukça stresli ve riskli branşlardan biri konumunda. Hatta en riskli branşlardan biri demek de doğru olur. Özellikle de girişimsel kardiyolog olarak çalışıyorsanız risk oranı gittikçe artıyor.

Birçok iş insanı arkadaşım var, bazen bir araya gelip sohbet ettiğimizde yaşadıkları stresi dile getirdiklerinde onlara şunu söylüyorum,” Her şey ters gitse bile sonuçta en fazla paranızı kaybedersiniz. Projeniz kabul olmayabilir yenisini denersiniz. Yaptığını iş beğenilmeyebilir daha iyisini yaparsınız. Bir işi yanlış yaparsınız ama düzeltme şansınız vardır. Başarısız bir girişim olur bir sonraki atılım için tecrübe kazanmış olabilirsiniz. Malınızı kaybedersiniz yerine yenisini koyma şansı çıkabilir karşınıza. Her halükarda telafi şansınız vardır.

Bizim mesleğimizde öyle mi? Biz bir hayatın riskini alıyoruz. Bir can, bir hayat… Bunun ağırlığı çok büyük. Siz işlem yaparken hastanın kalbinde bazen ekstra atımlar olur, o arada bizim kalbimizdeki atımlar onun iki katına çıkıyor.

Hastanın yaşı kaç olursa olsun, durumu ne olursa olsun… Sonuç olarak en iyi tedaviyi en iyi şekilde yapmak zorundasınız. Çok riskli acil bir hasta ise onu aynı zamanda hayatta tutmak için de uğraşmanız gerekir. Siz içeride hasta ile bunlarla mücadele verirken dışarıda da mutlak iyi netice bekleyen hasta yakınları vardır.

İşlemleri yaparken radyasyondan korunmak için kilolarca ağırlığında kurşun önlük takmak zorundayız. Hastanın sorumluluğunun ağırlığı inanın o kurşun önlüğün ağırlığını gölgede bırakıyor.

Bizde her seans telafisi olmayan anlardan ibarettir. Bir şeyler ters gittiği zaman kaybedeceğiniz insan hayatıdır. Bunun yerine bir şey koyma şansınız yok.

Bunu kendim için söylemiyorum, işini layıkıyla yapan her meslektaşım adına söylüyorum, HEKİMLERİN HAKKI ÖDENMEZ.

Bir hekim arkadaşımın başına gelen bir hikayeyi paylaşmak istiyorum. Gece kalp krizi geçiren bir acil hastaya müdahale etmesi gerekiyor. Hastayı içeriye alıyor, o arada da hastanın oğlu arkadaşımı kenara çekerek, “Babam yaşasın yoksa ben cezaevine sen mezara gidersin” diyor.

Bir hekimin bu stres altında yaptığı işi siz düşünün. Böyle bir şey olabilir mi? Canı veren Allah. Ben hastalarıma şunu söylüyorum hep, ”Ben size elimden gelenin en iyisini yapacağıma söz veriyorum. Benim planım bu sizin hastanızla alakalı ama Allah’ın sizin hastanızla ilgili ne planı var bilmiyorum” diyorum.

Bazen aynı şeyleri yaparsınız mükemmel sonuç alırsınız bazen de hiçbir sonuç alamayabilirsiniz.

Dolayısı ile sağlık kurumlarında aklıselim davranışlar çok önemli.

Hiçbir hekim hastasının kötüye girmesini istemez, hele hele zarar görmesini hiç istemez. Ancak son yıllarda meslektaşlarımıza yapılan saldırılar çok ciddi boyutlara ulaştı. Bu çok üzücü. Bazı hekimlerin hataları olabilir, her meslek grubunda hatalar olabilir. Ama birkaç kişinin hatası bütün hekimlere mal edilmemeli, hekimlik mesleği itibarsızlaştırılmamalı.

Çok üzücü, ama doktorluk mesleğini seçenler artık riskli branşlardan uzak duruyor, bu yüzden cerrahi branşların çoğu açıkta kalmış. Kalp damar cerrahisi de dahil pek çok cerrahi branş açıkta kalmış. Risk almaktan korkuyor çünkü insanlar. Teşekkür eden olmadığı gibi işler ters gittiği anda hekimin hayatı tehlikeye giriyor. İnsanlar ağır eğitimler alıyorlar uzun yıllar. Sınavlar, çalışmalar, intörnlük, asistanlık, yan uzmanlık, mecburi hizmet derken… Bu insanlar 35-40 yaşını aşıyorlar ve bundan sonra hayata atılıyorlar. Kazandıkları para da öyle sanıldığı gibi servet yapacak cinsten değil. Bir youtuberin bir yayın sonrası aldığı para için bir hekimin yapmış olduğu işlem sonrası aldığı paranın değeri aynı olmadığı gibi alınan risk de cabası… Bu yüzden gençler bu riskli mesleklerden uzaklaşmaya başladı.

Şunu bilmek lazım, işini layıkıyla yapan her hekim hastası için gereken neyse onu fazlası ile yapar.

Doktorluk hayali kuran çocuklarımızı küstürmeyelim bu yüzden. Bu meslek ciddi emek ve özveri sonucu kazanılan gerçekten kutsal ve zorlu bir meslek… Bizim nesil de gittikten sonra bu gidişle kendimizi tedavi ettirecek hekim bulamayacağız.

Sağlıkla kalın…