SEN EĞİLDİĞİN SÜRECE SIRTINA BİNEN ÇOK OLUR...

Ohh be... Ne güzelmiş hayat bir bilseniz. Kanseri hayatımdan uğurladıktan sonra, yaşam bana o kadar tatlı gelmeye başladı ki. Ne yaşadığım ortam, ne işim, ne gücüm değişti. Ama benim hayata bakışım, kendime verdiğim değer, önceliklerim, hayat enerjimi tüketen yüklerime koyduğum mesafe hepsi ama hepsi değişti. Bağımlılıklarımın, abartısız bir bağlılığa dönüşmesini zevkle izledim. Yanlış bağlılıklarımın da hayatımdan çıkmış olmasına şükrettim.
Çevremde herkesin bana, sen ne yaptın da bu kadar güzelleştin diye sormasına, yeniden doğdum ondan  diyorum.Allah beni negatiflerimdem temizledi, nefsimi eğdi büktü yeniden verdi canımı bana. Vallahi yeniden doğdum dostlar. Benim geçtiğim yollardan geçen güzel dostlarım, sabırla,  sükunetle tedavinizin tamamlanmasını bekleyin, mücadele de etmeyin,savaşmayın da. Sadece, yaşadıklarınızı kendi dışınıza çıkarak yukardan seyredin.Mücadele demek, savaşmak demek, sizden daha güçlü bir şey ile uğraşmak demek bilinçaltınız için. Bırakın içinizden aksııın gitsin. İnanın sizin için de, mutluluk  ve huzur  çok yakın. Ama, değiştiğiniz  ve size verilen ikinci şansınızın ne kadar kıymetli olduğunu farkettiğiniz taktirde. Hayatınızın, nefesinizin, güzelliklerinizin kıymetini bilin. Kim sizi aşağı çekiyorsa, uzaklaştırın kendinizden. Ve kim, gerçekten sizi hayatında  istiyorsa  bırakın, sizin için o uğraşsın, o adım atsın.Sizin kıymetinizi anlayan insanlar hayatınızda olsun. Verdiğiniz karar size ne yaşatırsa yaşatsın, onurunuzu kimse için yerle yeksan etmeyin. Parmağınızı dahi kıpırdatmayın. Zaten geçmişte, gereğinden fazla bunları yaptığınız için  kanser olmadınız mı?
Hayat, o kadar güzel ve değerli ki. Bir tek yaşayabileceğiniz  hayatınız var, yani tek sıkımlık kurşununuz var. Ne olur ,kendiniz için yaşayın başkaları için değil, kendi yolunuzu kendiniz çizin, kırmızı çizgilerinizi kendiniz belirleyin. Artık bırakın insanlara , kendinizi, aslında ne yapmak istediğinizi, haklılığınızı anlatmayı. Sarfetmeyin enerjinizi.Ne anlatırsanız anlatın ,söylediğiniz herşey karşınızdaki kişinin anladığı ya da anlamak istediği veya işine geldiği  kadardır.
Bugüne kadar içinizde kalmış, söylemek isteyip de söyleyemediğiniz herşeyi söyleyin, ister şarkı söyleyerek söyleyin, ister yüzüne karşı istediğinizi söyleyin, ister mailinize yazıp yollayın veya  benim gibi yazarak içinizi temizleyin. Hiç bir cevap beklemeden.
Canım dostum Şükriye Özgül. Sen, bu yazı dizisini yaz, senin yaşadıklarını yaşayan insanlara belki bir umut oluruz derken, sadece, aynı yoldan geçen insanlara umut olmadım, sadece onlar ile güzel köprüler kurmadım, kendimi de şifalandırdım. Yazdıklarımı okuyan herkes, bazen dertleştiğim dostum oldu, bazen de yüzüne konuşmadığım,konuşsam da bir işe yaramayacağına inandığım, sustuğum insanlar oldu.Bana yaşattıkları acıları, söylemediklerimi, içimdeki yaraları anlattım. Her neyse ne...
Sonuç şu ki yazdıkça şifalandım.Yani Şükriyecim buna vesile olduğun için sana minnettarım.
Geçen gün şunu farkettim. İçimdeki öfkelerimden, üzüntülerimden, beni yoran düşüncelerimden arınmışım tertemiz olmuşum. Artık hiç birşey düşünmediğimi, kafama birşey takmadığımı fark ettim.Geçmişte beni üzen şeylere  dair, ne kalbimde, ne ruhumda, ne beynimde zerrei misgal bir his kalmamış. Geçen gün uzun bir seyahate çıktım kızımla ve gece yolculuğunda araç kullanan ben hiç bir şey düşünmeden huzurlu huzurlu gidip geldim o yolculuktan. Eskiden olsa o yolda aracımı kullanırken, neleeer neler beynimde gezerdi. 

Kendi kendime dedim ki, işte Filiz şimdi oldun sen. Ruhumu yoracak hiç bir şeyi düşünmemek ne hoş bir duygu. Huzurluyum, mutluyum çok şükür,  kızımla birlikte izole ettiğim dünyamda.Hani bir fırtına gelir de alt üst eder ya heryeri sonra ardında derin  bir sessizlik, sükunet bırakır. İşte aynen öyleyim. Yaşadığım fırtınadan sonra, topladım etrafa saçılan herşeyi, kimini attım çöpe, kimini uyumladım kendime, kimini tamir ettim kimi de öylece duruyor kırık dökük bir kenardan izliyor beni. O kadar dinginim ki anlayacağınız.
Ve Çok şükür ki, mutlu olmanın, huzurlu olmanın, canım kızımla birlikte sağlıklı  olmanın tadını daha daha hissederek çıkarıyorum. Herşeye eskisinden daha pozitif bakıyorum, ki bu enerji hayatımın her yönde akışını kolaylaştırıyor.

Bazen gerçekten şaşırdığım şeyler de olmuyor değil hayatımda. Kanser tedavisi görürken yakınımdaki insanlar üzerime titrerdi, destek olmak için uğraşırlardı, üzmemek için hassas davranırlardı.Sanki öleceksin de son günlerini yaşayan insanmışsın gibi muamele ederlerdi bana. Moral verirlerdi. Canı gönülden dostça bana yaklaşan, dualar eden, moral veren  herkesi ama herkesi o kadar seviyorum ki. Ama bazı bencil kişilikler var ya işte onlar değişmiyor. Yani geçiciymiş o değişim hareketleri onu anladım.Bu tür insanlar, senin iyileştiğini gördükten sonra,  yaşadıklarını çabuk unutuyormuş meğer. Eskisi gibi olmanı bekliyorlarmış.Aynı yükleri sırtlamanı, aynı cevvallikleri göstermeni, kaldığın aynı yerden hayata  devam etmeni, kendilerine karşı aynı özveride olmanı bekliyorlarmış. 
Geçen gün, benden bazı konularda   eskisi gibi beklenti içinde olan birinin isteğine karşı  şu cevabı verdim "Kusura bakma maymun gözünü açtı, sen değişmedin ama ben değiştim". Utanmadan verdiği cevap  "farkettim" oldu.
Uzun lafın kısası dostlar, sen varsan herşey var, yaşadıklarını, bu tedavi sırasında nelerin üstesinden geldiğini, senden başka herkes unutur, çektiklerini bir sen bir de  Allah bilir. Lütfen, ikinci şansınızla birlikte  hayata değişerek başlayın. Şunu da unutmayın, sen eğildiğin sürece  sırtına  binen çok olur...
Devam edecek...