SİZE HAKKIMI HELAL EDİYORUM ÖĞRETMENİM

Her zaman yazamıyorum köşemde farkındayım dostlar .Bazen Şükriyecim kızıyor mu acaba diyorum ama ben ,böyle kalbime kalbime gelmesini bekliyorum .Kalbe gelmeden ,yaşamadan ,hissetmeden yazamıyorum be dostlarım. Şükriyeciğime bazen diyorum  ki “Şükom bu aralar kalbime bir şeyler geliyor ama kelimelere dökemiyorum.”Çünkü kalbime  gelenin ,geldiği duyguda okuyanın kalbine inmesi o kadar önemli ki benim için.

Biliyorsunuz İlm-i Leddün –Sayılar İlmi eğitimi aldım ve aldığımdan bu yana danışanlarımdan önce , kendi hayatımın her noktasını ameliyat ettim.Bana o kadar farklı bir bakış açısı kattı ki ,bu yaşıma kadar aradığım her şeyin cevabını almaya başladım. Yaşadığım önemli olayların tarihlerini çıkardım ve detaylı bir analize soktum kendimi. Neyi neden yaşadığımı, nerede hangi kararımı verirken hata yaptığımı, bu hataları hangi evrede veya döngüde yaptığımı, hangi döngüde iyi ki o noktada bunu yapmışım dediğim olayları gördüm. Ve bundan sonraki hayatımda hangi dönemlerde nasıl hamleler yapıp ,nerelerde tedbirler almam gerektiğini … Sanki ben , benden çıkıp yukardan kendimi izledim. Hayatım gözümün önünden geçti bir bir. Bir kısım travmaların da aslında benim hatalarım ve seçimlerimden kaynaklandığını gördüm.

Bir yaştan sonra kendi kararlarımızla veya kararsızlıklarımızla , aile-eş baskısı, korkusu ile çoğu zaman zorunlu  seçtiğimiz yolun gerektiğini yaşamışız. Peki ya çocukluk dönemi... Hiç düşündünüz mü bunu? Çocukken yaşadığınız , travmalara sebep olan olayların izleri nereye kayboldu. Kayıp mı oldu zannediyorsunuz. Siz mi seçtiniz yaşadığınız ve o duyguya sebep olan şeyi. Kim bilir anneniz neler yaşadı değil mi ,ne çok şey var hikmetini ,sebebini bilemediğimiz.

Canım kızım, ona hamile kalmadan önce , hatta çocukluk dönemim de dahil olmak üzere ,hamile olduğum dönemde  ,dünyaya getirdiğimden ve bu yaşına kadar yaptığı her davranışı ve yaşadığı sorunlar ile aslında, benim yaşadıklarıma ve travmalarımı çözmek adına  bana ayna olduğunu gördükçe Allah’ıma bir kez daha teşekkür ettim. Benim şifacımı, yine benim içimden bana gönderdi. Dedi ki “OKU”. Sana gönderdiğim bu masumun her davranışını oku ve kendinde ki olayın yaşandığı yaşa in bak , bakalım sen neler  yaşamışsın. Çocuklar yedi yaşına kadar annenin bilinç altı  ile şekillenir. Örneğin , çocuğunuzun yedi yaşında bir sorunu var ise hamileliğinizin yedinci ayında neler yaşadınız sorgulamanızı tavsiye ederim. Ya da dört yaşındaki sorunlar için dördüncü ayınıza gibi.Ve , hamile kalmaya karar vermeden önceki dokuz ay öncesine.Bu şekilde bir kurcalayın bakalım kendinizi.

Peki bizim çocukluk dönemimize ait, belki de unuttuğumuzu sandığımız travmalarımıza ne oldu. Yaaa dostlar, onlar da , bizden çıkan canlının hayatında bir sorun olarak karşımıza çıkıyormuş meğer.

Canım Kader Kaya ‘dan aldığım eğitimleri böyle iliklerime kadar yaşayınca tüylerim diken diken oluyor. Mesela , yedi yaşındaki çocuk Filiz ‘in travmaya sebep olan yaşadığı sorunu, bu sefer de  benzer bir olayla, yedi yaşındaki evladı  Kayla’da yaşatıp  kırk yedi yaşındaki anne Filiz’in önüne , çözmesi için  çıktığını görünce  eyvah diyorum.Niye çıktı ki bu hesaplar karşıma kırk sene sonra.  Çıktı ki hesap kapansın. Hesap kapansın ki canım kızım da ,kırkyedi yaşındaki Filiz’in içindeki  yedi yaşındaki çocuk Filiz de rahat etsin.

Ne anlatıyor bu kadın diyorsunuz değil mi?

Yıl 1982…Yedi yaşındaki Filiz’in  okula başladığının ilk günü. Okul sırasında şaşkın ve korkak bakışlarla oturmuş , dışarda kendisini bekleyen  annesinin yanına gidemediği için ağlarken ,öğretmeni yanına gelip ona bağırmış ,başına vurmuş ve çenesinin sıraya çarpmasına sebep olmuş, çenesindeki  kabuk bağlayan yarası sıraya çarptığı için kanamıştı. Ve o yedi yaşındaki Filiz, başka bir kadın öğretmene verilmişti. Ama orda da ağlamış ikinci kadın öğretmeni de istememişti, çünkü o öğretmen de kadındı. O da ona vuracak sanmış onu da istememişti. Kafasında, “kadın öğretmenler döver, bağırır ve cadıdır” kodlanmıştı bir kere.En sonunda bir erkek öğretmenin sınıfına verilmişti. Canım Kutbettin öğretmeni baba gibiydi. O öğretmeni o kadar iyiydi ki onu çok sevmişti. Ve artık mutlu bir ilkokul hayatı resmen başlamıştı Filiz’in.

Ama yedi yaşındaki Filiz, kırk yedi yaşına geldiğinde  bile  , kadın öğretmenlere karşı içten içe bir antipati duydu. Ne kadar ağır bir hasar değil mi dostlar…

Ve yıl 2022… Filiz kırk yedi  yaşında kızı Kayla ise yedi.

Kayla ‘nın harika bir ana okul eğitimi oldu. Ve ilkokula başladı. Kayla’nın   öğretmeni ile , O küçük Filiz’in öğretmenlerinin adı bile aynı oldu biliyor musunuz. Gerçekten şaka gibi değil mi. Kayla’ nın yaşadıkları, küçük Filiz’in yaşadığı boyutta olmasa bile travmaya sebep olacak sorunlara sebep oldu. Bu sorun, kırk sene sonra yine Filiz’in önüne düştü. Ama Filiz,  artık kocaman bir kadındı. Çocuğunun travmalarını önemseyen, çözmek için peşinde koşan , Allah’ın izniyle dağ gibi bir anneydi. Kayla ise yedi yaşında bir yavru. Ve annesi ona dedi ki, “ Seni mutlu etmeyen hiç bir şeye katlanmak zorunda değilsin kızım. Annen sağ ve sağlıklı oldukça arkanda dağ, önünde siper, düştüğün yere minder olur. Benden sana akan ,  zamanında temizlenemeyen ya da temizleyemediğim tüm yaşadığım olaylar ve duygular için senden özür diliyorum. Bu yaşadıkların sana değil bana ait biliyor musun kuzum. Sen çok değerlisin ,  bana kırk yaşımda gönderilmiş gelmişime geçmişime ayna tutansın . Annen senin yanında çok şükür . Bana, yaralarımı gösterdiğin ve  bu travmamı bana çözme fırsatı verdiğin için sana çok teşekkür ediyorum yavrum. Biz neler atlattık be kuzum.Annene güven, Allah’ın izniyle her şey ikimiz için de her geçen gün çok daha güzel oluyor. Çok daha güzel günlere sağlıkla, huzurla, keyifle birlikte yürüyoruz. Evvel Allah biz birlikte her kapıyı açarız.

Geçenlerde sosyal medyada aradım o ilkokul yarama sebep olan öğretmeni ama bulamadım. Belki de hayatta değil. Yüzleşmek istedim biliyor musunuz gerçekten .O ,yaptığı hareketi hatırlamayacaktı ,ve nesilden nesile sirayet eden ,yedi yaşında bir çocuğun bilinçaltına nasıl bir tohum ektiğini anlamayacaktı muhakkak ki, ama ben , O na şunu demek istedim sadece; “size hakkımı helal ediyorum öğretmenim”.

Bu kutsal mesleği gerçek bir merhamet, şefkat, annelik ,babalık duygusuyla yapan tüm öğretmenlerimizin ellerinden öpüyor önlerinde saygıyla eğiliyorum…