Aile mi daha önemli, kariyer mi?

Sevgili dostlar merhabalar,

Güzel bir hafta diliyorum hepinize…

Bu haftaki yazımda sizin de konu ile alakalı duygularınızı almak istedim.

Konumuz şu: Aile mi daha önemli, kariyer mi?

Eminim ki bu ikilemi hayatının en azından bir döneminde yaşamış ve bu soruyu kendine sormuş çok insan vardır.

Siz bu konuda ne düşünüyorsunuz?

Ben düşüncelerimi yazıda, samimiyetle ifade etmeye çalıştım...

En büyük oğlum asistanlık zamanımda doğmuştu.

O dönem yoğunluktan ve çok çalışmaktan büyük oğlumun ve kızımın nasıl büyüdüklerini anlayamadım.

Aradan uzun bir zaman geçti ve kardeşleri doğdu.

Biri 7 diğeri 4 yaşında…

Yaptığım iş kaynaklı hala yoğunum, hatta İstanbul- Antalya arasında mekik dokuyorum…

Benim İstanbul’da olduğum zamanlarda baba özlemi yaşadıklarını ve bana ihtiyaç duyduklarını hissediyorum. Hastalandıkları zaman babaları yanlarında olamıyor. Okula başlıyorlar, etkinlikleri oluyor, babaları çoğu zaman yanlarında olamıyor…

İstanbul’da olmak zorundayım, çünkü burada da yaptığımız iş nedeni ile bize ihtiyacı olan kalp kapak hastaları var.

Bizim işimizin de bedeli bu galiba!

Aileden uzak kalmak, bazen insanı duygusal olarak zorlayabiliyor.

Sonra kendi kendine insan şunu soruyor: Hayat çok kısa, acaba sevdiklerinden işin için ayrı kalmaya değer mi?

Hayat çok hızlı akıyor, kimin ne zaman başına ne gelecek bilmiyoruz. Aile ile geçen vakit kadar insan başka hiçbir şeyden aynı tadı alamaz.

Bunu sadece ben değil…

Eminim ki milyonlarca insan yaşıyordur.

Kariyer mi aile mi sorusunu hayatının bir döneminde birçok kişi kendine sormuştur.

Özellikle yaşamını ortalamış insanlar…

Başka bir iş yapıyor olsam belki çok daha farklı olur, bu derece duygusal düşünmem ama…

Yaptığımız iş o kadar özel ki…

İşimi çok sevdiğim gibi, insanlara yardım etmeyi de çok seviyorum.

Nefes alamayan bir hastanın nefes almasına yardım etmek çok başka bir şey.

Bizim işimiz sadece maddi yönü ön plana çıkan bir iş değil, ciddi anlamda hastanızla duygusal bağ kurduğunuz bir iş…

Ümitsiz insanlara ümit olmaya çalışmak çok başka bir şey!

Ama öte yandan dediğim gibi hayat da çok hızlı geçiyor.

Çocuklar çok hızlı büyüyor, geçen bir günü bir daha geriye getirme şansımız yok.

Bu yüzden geçirebildiğimiz kadar aile ile vakit geçirmemiz gerektiğini düşünüyorum.

Aile ile çocuklarla birlikte yapılacak en güzel şey anı biriktirmek diye düşünüyorum.

Bundan ne kendimizi ne de ailemizi mahrum etmeyelim bence…

Çok güzel bir söz var, şöyle diyor:

“Anne ve babaların çocuklarına bağışlayabilecekleri en güzel miras, günlük zamanlarından birkaç dakikadır.” (O.A.Batista)