KADIN HAYATTIR, KADIN İLK NEFESTİR, İNSANLIĞIN DOĞUŞUNUN YATAĞIDIR...

Bugünler nasıl geçecek derken ikinci üç aylık kontrolümü de tamamladım çok şükür. Darısı, tüm kanser tedavisi görenlerin başına. Rabbim   hepimizin  hayatına, kalıcı sağlık ile devam etmeyi nasip etsin diye duam. Kendim için de benim yaşadıklarımı yaşayanlar için de. Gücümüzün kaynağı, maneviyatımız ve   kalbimizin rahmani tarafı olduğu sürece çok güçlüyüz unutmayın bunu olur mu.Her zaman, bunlar da geçti, bitti, az kaldı az daha sabır diyerek, iyi şeyler düşünerek tamamlayın bu kemoterapi dönemini.

 Artık , bundan sonraki yaşamıma 2 sene boyunca 3 ayda bir yapılacak kontroller ile devam edeceğim. Ondan sonraki sene 6 aylık periyotlarda, riskin bittiği süre sonrasında yılda bir kez düzenli kontrollerim olacak. Serkan hocam bana, senden aksi bir durum beklemiyorum Flizcim dedi ya o bana yetti. Port ise, Serkan hocamın, tamam artık çıkartabilirsin kararına kadar kalacak. Ve onun da 2. 5 ayda bir yıkanması gerekiyor.Meme eşitleme ve estetik düzenleme ameliyatını da en az bir sene sonra yapmamın daha uygun olacağını konuşmuştuk hocamla. Artık  kendimi toparlama sürecindeyim.Aklıma kanser ile ilgili herhangi bir şey getirmiyorum . Kızım ve işim dışında gerçekten sevenlerimle vakit geçiriyorum. Ah bir de sağlıkla eski kiloma dönebilsem, o da zamanla olacak buna inanıyorum.
Asıl bundan sonra başlıyor, hayat ile gerçek ilişkimiz değil mi. İlk tanı koyulup, kemoterapi başladığında, aynı yollardan geçen bir arkadaşım bana, bencil olacaksın buna hazırlıklı ol demişti. Aslında bencillikten ziyade önceliğin kendin olacaksın demek istemişti. Ki gerçekten artık hayatıma böyle devam ediyorum. Daha duvarlıyım, o, herkese çabuk inen duvarlarım yok, eskiden de  elalem ne der düşüncesiyle yaşamazdım ama, bu yönüm daha da sivrildi.En büyük değişimim, kendimi, sevdiklerime karşı dahi olsa izah etmek gibi bir çaba içinde olmayışım. Hakkımda ne düşündükleri, neyi, niçin yaptığımı anlatmak gibi bir derdim yok artık. Varsın bencil desinler. Artık önce sağlığım, sonra kızım diyorum. Kendim için de, onun için de sağlıklı olmam gerekiyor gerisi Allahın izniyle kolay diyorum. Kafaya taktığım şeyler yok denecek kadar az.Takmaya başladığımı hissettiğim anda  Serkan hocamın bana verdiği başarı belgesine bakınca kendimi toparlıyorum.
Ben 38 yaşında evlendim, 40 yaşında Allah bana nasip etti evlat sahibi olmayı. 5.5 yıl evli kaldım sonrasında  devam ettirmek istemedim. İşte, o üzerime yıkılan yüklere,değersizleştirilme hareketlerine  silkelendiğim dönemde bitirdim evliliğimi.
Evliliğimdeki en büyük şükür sebebim bana bahşedilen evladım. Allahtan hep kız çocuğu isterdim, elbette cinsiyet için dua etmedim hayırlı bir evlat idi herkes gibi isteğim. Ama, Rabbim fikrimi almış olsaydı, kız istiyorum Allahım derdim. Erkek çocuklarına karşı elbette düşman değilim yanlış anlaşılmasın ,ancak, içinde yetiştiğim toplumun erkeği daha fazla kayırması, kız çocuklarının erkek gibi olması halinde övünülmesi, erkeklerin mahremi ile övünülürken kadının mahremini ayıp, günah adı altında saklanılması, benim dnalarıma tepki olarak  işlendi sanırım. Hamile olduğumu öğrendiğim anda, cinsiyetini sanki biliyormuşum gibi "kızımın adı Kayla" olacak dedim.Anlamı, bizim oralarda kürtçe, dişi kısrak kadar  güçlü, kuvvetli,alımlı, heybetli kadın demekti. Küçükken anneannemden duyardım bu ismi.O zamandan beri kızım olursa ismi Kayla olacak derdim. Gördüğüm bir rüya da bana kızım olacağını teyid etmişti sanki.
Rüyamda, kapıdan içeriye, uzun boylu, kara gözlü, siyah saçlı, saçlarını yukarıdan çektirerek at kuyruğu yapmış, dar bir Jean giymiş genç bir kız  giriyordu. O kocaman kara gözlerine vuruldum. Ben de, Kayla kızım sen mi geldin deyince evet annecim diyordu. Uyandım dedim ki sen kızımsın.
O rüyadan sonra babasına hep kız diyordum, ismi de hazırdı.

İlk doktora gidip kontrollerimizi yaptırdığımızda, doktor, çocuğun erkek olduğunu söylemişti. Tek kelimeyle yıkıldım. İçim burkuldu. Bir yandan da Allah'ım affet üzülmüyorum senden gelene diyordum. Eşimin kendi annesine, erkekmiş cinsiyeti diye böbürlenerek anlatması, 3 tane erkek çocuğu olan kayınvalideyi zevkten dörtköşe yapmıştı. Hiç erkek adı düşünmedik demiştim eşime. Gerçekten düşünmemiştim. Neyse dedim, o zaman adı Furkan Eymen olsun. Hamilelik dönemini o kadar zor geçirmiştim ki 9 ay boyunca böğürdüm.Hiç dinlenmedim, aile işi olunca herşey daha zor oluyor ne yazık ki.Ağır yük  benim üzerimde. Hastaneden eve gelir gelmez işlerime evde  devam ettim. Yani ne adam gibi bir hamilelik ne adam gibi lohusalık geçirdim. Kıymet mi bilindi, tabi ki hayır. Hayatımın en büyük pişmanlığıdır kızımı emziremediğim günlerin eksikliği. Bu kadar emeklerimimin kıymetsizleştirildiği hayatımda, tek kıymetlime ayıramadığım zaman.
Bir gün iş yerinde kötüleşince, acilen kendi doktorumun haricinde başka bir doktora gitmek zorunda kaldım. Kontrol sırasında bana, çocuğun kız olduğunu söylemesin mi, yemin ediyorum havalara uçtum. Allahım sen beni yanıltmadın çok şükür. Kızım biraz iriydi, sanırım ilk doktor o nedenle yanılmıştı. Ah beni  görseniz, kocamın suratına bakıp yandan yandan  bir sırıtışım var dı ki. Gerçi, öyle çok cinsiyet takıntılı bir adam değildi ama, erkek olduğunu duyduğunda annesiyle telefonda konuşurken takındığı tavırlara kıl olmuştum.
Erkekleriniz çok kıymetliyse erkek çocukları da erkeğe doğurtun gücünüz yetiyorsa değil mi. 
Öyle geldi geçti zaman. 40 yaşında anne olunca doktorum down sendromu riski nedeniyle herkesçe malum testi yapmamız gerektiğini söyledi. Ben de saf saf  bu test,  bir problem varsa tedaviyi mi mümkün kılıyor hocam diye sormuştum. Bana hayır, hamileliği sonlandırma kararı vermek isterseniz  bilgi sahibi olmamızı sağlıyor deyince, eşime rağmen müsaade etmedim. Ben bu kadar büyümüş, ruh üflenmiş bir bebeğe bunu yapamam. Allahım yardım et ben istemiyorum diyerek karşı çıktım. Allahım sana güveniyorum sana emanetiz, senden gelen başımın üstüne ama  sen evladımı sağlıkla kucağıma almayı, ömrününün sağlıkla devamına niyet ettim  sen nasip et diyerek ona sığındım.
Neden hep kız çocuğu istemiştim acaba diye düşündüğümde , aslında, kendimde ezilen yanımı yetiştirmek ve tekamülümü tamamlamak için sanırım kızıma ihtiyacım vardı.  Ben, kızımı kız gibi yetiştirmek istedim. İçimdeki o yarayı onunla sarmak istemiştim. Ne mi yapıyorum. Her yaptığı en küçük başarıyı taktir ediyorum. Yapamam annecim diyerek kendine karşı güvensiz olduğu an, hadi annecim sen yaparsın diyorum. İyi ki kızım var iyi ki beni seçtin, iyi ki Allah seni bana yolladı diyorum.Ki ne kadar değerli olduğu iliklerine kadar işlesin. Tedavi gördüğüm dönemde bana anne şefkatiyle davrandığında daha da daha da şükrettim Allah'ıma.Kızım erkek gibi değil kız gibi büyüyecek. Gücünün üzerinde yükleri sırtlayarak, hayatın altında ezilmesini istemiyorum. Ağlamak istediği an ağlayabilsin istiyorum. Erkek gibi değil, kadın gibi iradeli, kadın gibi dürüst,kadın gibi delikanlı yürekli, kadın gibi hakkaniyetli, kadın gibi şefkatli, merhametli, kadın gibi masum., kadın gibi, kadın gibi... Herşeyi kadın gibi olsun istiyorum.
Kız çocuğu olduğu için ergenlik çağı geldiğinde, memeleri belirmeye başladığı zaman, onları saklama için kambur yürüyen bir kadın olmasın  istiyorum. Regl olduğunda, kirlendiğini zannetmemesini , markete gidip utanmadan kendine ped almasını, hatta ve hatta üründe sorun var ise rahatlıkla iade edebilmesini istiyorum. Doktora gidip rutin kadın hastalıkları kontrolunu düzenli yaptırsın istiyorum. Özgüveni yüksek, kendi için yaşayan, cehalete karşı direnen, tüm cahiliye dönemi Arap geleneklerinin, ya din adı altında ya da Türk geleneği adı altında empoze edilmeye çalışan bir toplumu değiştirebilmiş, din mefhumunun gerçekte ne olduğunu bilen, Allah sevgisi ve aşkı  ile yoğrulmuş, sevgi dolu aydın bir kadın olarak yaşamasını istiyorum.

Kadın kanserlerinin altında  yatan  değersizleştirilme  duygusunun temel sebebi olan, kadının, erkek gibi olması, erkek gibi olursa daha da kıymetli olacağı , kadının kendi kimliğini reddetme olgusunun kırılmış olduğu,  bir dünyada yaşamasını istiyorum.