BANA ÇOK ŞEY ÖĞRETTİN, BU YÜZDEN SENİ, ÖFKEYLE DEĞİL SEVGİYLE UĞURLADIM...

Bugünkü yazımı, ahretliğim Jale'nin Pelitköydeki yazlığından yazıyorum.

Onun da babası İzzet amcaya, benim ile aynı dönemde kanser teşhisi koyulmuştu.

O da aynı dönemde mide kanseri ile mücadele etmişti 85 yaşında.

Midesi alındı, akciğerde metastaz yapmıştı.

O yaşta o ağır ameliyatı, kemoterapi, radyoterapi süreçlerini geçirdi.

Kolay olmadı ama çok şükür o da toparladı ve kontrollerine devam ediyor şu anda.

Jale de tuttu kolumdan,"hadi benim hayalimdi ikinizde iyileşince, yazlıkta hep birlikte güzel, keyifli bir kaç gün geçirelim" dedi.

Aldım kızımı güzel bir kaç gün geçiriyoruz  Kayla'nın ikinci anneannesi Aysel teyze ve ikinci dedesi İzzet dede ile birlikte.

Neden yazıyorum bunu biliyor musunuz.

Yaşadıklarımı yazdığım  yazı dizimi okuyup, belki de içinizde "amaaaan canım altı üstü 2.evre meme kanseri, ne ağır kanser  yaşayan insanlar mevcut bu da bir şey mi" diyenler var ise 85 yaşında çok ağır tedavilerden  geçen bir başarı öyküsünü yakinen gördüm bilin ve mücadeleyi, yaşama tutunma iradenizi bırakmayın istedim.

Eveeeeet sevgili dostlar, nihayet son kemoterapi günüm geldi çattı.

Aman görseniz bende bir sevinç bir mutluluk.

Topuklarım sırtıma vura vura koştum son kemoterapiye.

Hem de, pastamı alıp kutlama yaparak bitireceğim dedim bu son kemoterapiyi. 

Kemoterapi sonrası doktorum ve hemşirelerimle beraber pasta ile taçlandıralım istedim.

Ben onlara pasta ile sürpriz yapayım derken, meğerse Serkan hocam bana başka bir sürpriz yapmanın peşindeymiş.

İnanın o gün bayram havası gibiydi.

Hemşireler yanıma geliyor,  herkes, tedavi gören hastalar hadi şifa oldu inşallah diye güzel dileklerini dile getiriyordu bana.

Tedavisi benden önce biten Deniz'cim de beni yalnız bırakmadı o gün.

İlaç alırken Serkan hocam ile resimler çektirdik son kemoterapi hatırası olsun istedik.

Pastamızı kestik en güzel duygularımı onlarla paylaştım sesim titreyerek.

Konuşma sonrası bir de ne göreyim Serkan hocam bana, daha sonra da tatlı bir gelenek haline getirdiği, "BAŞARI Belgesi hazırlamış onu bana taktim ettiğimde gözlerim doldu o belgeyle.

İnanın, ne lisede aldığım taktir belgelerine, ne de üniversite mezuniyet diplomasına benziyordu bendeki hissi.

O belge; benim acılarımdan mezuniyetimin, ruhumu özgürleştirmenin karşılığında ödediğim bedellerin ve bu bedellerden öğrendiğim derslerin belgesiydi.

Bu başarı belgesi evimde, benim her zaman görebileceğim bir yerde olacak dedim hocama.

Her neye üzülürsem onu göreceğim ve hiçbir şeyin benden daha kıymetli olmadığını hatırlatacak.

Bu yolda verdiğim mücadeleyi, kimlerin yanımda olduğunu, hayatımdaki insanlarda ne kadar olduğumu ya da onların bende ne kadar olduğunu, eli elimde olan herkesi bana hatırlatacak.

Bu ziyaretçiye sebep olduğu halde, beni, yine onunla başbaşa  bırakan vicdan ve merhamet yoksunu, kendi vicdanıyla yüzleşmekten kaçan korkakları hatırlatacak.

Her zorlukta hep yanımda olan ve bu yaşadığım zorlukta da beni hiç bırakmayan Rabbime olan şükrümü arttıracak.

Ey kanser, ben, Rabbimin verdiği güç ve irade ile, çizdiği yolda, hayatım boyunca minnettar olduğum, yanımda olan bütün güzel kullarının duaları ve destekleriyle  seni yendim.

Seni yenmiş olmanın aksini de hiç düşünmedim.

Sadece ilaçların yan etkilerine karşı direndim.

Düştüm, kalktım, düştüm ama çok şükür yine kalktım.

Bana çok şey öğrettin bu nedenle seni öfkeyle değil sevgiyle uğurladım.

Bu demek değil ki, kurt kışı geçirdi ama yediği ayazı unuttu.

Unutmam, unutulamaz.

Sayende artık hiç bir şeyi kafaya takmıyorum, sayende önce ben diyorum, sayende kimsenin benim sırtıma basıp geçmesine izin vermiyorum, sayende bana yük veren herşeyi bıraktım, sayende kendi kıymetimi, kalbimin kıymetini daha çok biliyorum,sayende çemberimi daralttım, daha sakin, daha dinginim artık.

Bunun adı kimine göre bencillikse bencillik.

Evet, beni biraz bencil yaptın.

Hocamdan aldığım başarı belgesi ile ben kendimle gurur duydum.

Bunu da aştın be Filiz deyip, herkesle helalleşip hastaneden ayrıldım.

Sırada, önümde neyle karşılaşacağımı bilmediğim bir radyoterapi süreci olacaktı.

İnternetten okuduğum ve kulaktan dolma bilgilere sahiptim sadece.

Radyoterapi alanı, kalbe ve akciğerlere yakın olduğu için, kalp ve akciğer hasarına sebep olacak mı, meme alındığında aynı anda silikon yerleştirildiği için, radyoterapi bu slikona zarar verecek mi.

Ciltte yanıklar oluşacak mı veya bu yanık izleri kalıcı mı olacak vs. vs...

Radyoterapi planını yaptığım hafta başka bir imtihan kapımı çaldı.

Allah'tan her zaman, imtihanınız olacaksa da, imtihansız olanından dileyin olur mu.

O hafta kız kardeşim Covid olmuş ve evde karantinadaydı.

Kemoterapinin son günü, ilaç aldığım esnada kız kardeşim aramış ve babamın da testinin pozitif  çıktığını söylemişti.

Kızıma annem bakıyordu biliyorsunuz.

Eve gider gitmez kızımı annemden aldım ve eve indim.

Sanırım 3 gün sonraydı, hafif bir ateş ve sıtma gibi titreme oldu gece.

Kemoterapinin, ilk günlerde vücuttaki tepkileri de bu şekilde olabildiği için, Covid olma ihtimalimi 2.planda düşünüyordum.

Ama sanki kızımda da çok ama çok hafif ateş oldu.

İlerleyen günlerde daha belirgin semptomlar oluşunca testimi yaptırdım.

Yaaa, kemoterapi bitti çok şükür derken, Covid olmuştum  tabi ki kızımdan bana bulaşmıştı.

Herkese verilen ilacı bana da  getirdiler.

Ama gerek onkoloğum gerekse aile hekimimle sürekli istişare ediyordum.

Onların onayı olmadan hiç bir ilaç almıyordum.

İlacı almaya başladım herkesin yaptığı gibi vitamin dopingi yapıyordum.

Ama ilerleyen günlerde kötüleştim.

Akciğerlere inmişti ve hastaneye yatırıldım.

On gün hastanede Covid nedeniyle yattım.

Çevrem, ailem, arkadaşlarım ve gerçekten ben de, kanserden daha çok Covid den korktuk.

Bağışıklık sistemim henüz düşüktü.

O nedenle tedirgindim.

Hastanede yattığım sürede Serkan hocam adım adım beni takip etti.

Hergün tahlillerimi ona gönderiyordum.

Yani o, bana sadece onkolog olmadı, Covid den yatarken de elimi tuttu.

Aile hekimim her an durumumun takipçisiydi.

Onkoloji tedavim süresince haftalık testleri mi aile hekimim de yaptırıyordum.

O nedenle beni yakından takip ediyordu.

Genel cerrahım Hüseyin hocam da beni arıyor, bana sürekli yatmamam ve odanın içinde egzersiz yapmam konusunu tembihliyordu.

Medikalpark Bahçelievler hastanesinde Servet Kayhan hocanın servisinde yatıyordum.

Hiç bir hastanede yapıldığını duymadığım bir uygulamanın burada yapıldığını görünce çok mutlu oldum.

Covid nedeniyle yatan Covid hastalarına, Servet hocamın, tedavinin içinde uygulattığı nefes egzersizlerini, hergün 15 dk. Fizik Tedavi bölümü hocaları gelip  yaptırıyordu.

Benimle aynı anda başka bir hastanede yatan babam içinde aynı uygulamayı istedim.

O kadar çok faydasını görmüştüm ki, bu nedenle ısrarla hergün babamın yattığı hastaneyi de aradım.

Sayemde tüm hastalara uygulayacaklarını söylediler.

Ben, tüm hastanelerin Covid den yatan hastalara nefes egzersizlerinin yaptırılmasının önemi konusunda bilinçlendirilmesini önemsiyorum.

Eğer böyle bir durum yaşayan varsa lütfen, kişisel olarak doğru bir nefes egzersizi çalışması yapın.

Aslında nefes çalışmaları  her zaman yapılmalı.

Ama covid esnasında, bu egzersizlerin  tedavinin içinde olması, iyileşme süreci açısından çok ciddi faydalar sağlamakta, devamı halinde,  sonrasında da Akciğer hasarlarını  ciddi oranda yok etmektedir.

Yani sevgili dostlar, tam kalktım derken bir tokat da Covid'den gelmişti.

Hastanede yattığım o, 10 gün içinde, hastane odasında hiç saatlerce yatmadım.

Odanın içinde yürüyordum, nefes ve fizik egzersizler yapıyor nefes açmak için şarkılar söylüyordum.

Verilen kortizon artık yüzümü, gözümü şişirmişti.

Bir yandan radyoterapiye başlayamamış olmanın sıkıntısını hissederken, bir yandan da akciğerlerimin yaşadığı tahribatın izlerinin silinip silinmeyeceği konusunda tedirgindim.

Ama çok şükür bu durumu da atlatmıştım.

Radyoterapiye başlamam için iki hafta dinlenmemi istemişti doktorum.

Taburcu olduğumda  savaştan çıkmış gibiydim, kemoterapiden 3 gün sonra Covid olup hastanede 10 gün yatmak, ilaçların bana yaşattığı yan etkiler beni iyice sarsmıştı. Ama ben hala kuyruğu dik tutmak için direniyordum.

Devam edecek...